Monique Busch - CFO van kredietverzekeringsbedrijf Coface.

Achterhaald businessmodel

Monique heeft de fijne kneepjes van financieel management geleerd, tijdens een turbulente periode voor de muzieksector. Bij de Free Record Shop, tussen de twee faillissementen in, ervoer ze de uitdaging van het runnen van een onderneming op een creatieve manier. Juist toen de financiële vooruitzichten allesbehalve rooskleurig waren: “Het businessmodel van de muziekwinkels was toen al achterhaald, we wisten dat het niet levensvatbaar was. We hebben maandenlang gouden platen, inventaris van zolder en muntgeldvoorraden verkocht. Alles om het vol te houden tot er een nieuwe investeerder op de proppen kwam.” Vervolgens kwam ze terecht bij Imtech Marine, waar ze een cruciale rol speelde bij het leiden van een bedrijfssplitsing. Hier heeft Monique zichzelf kunnen neerzetten als strategische en veerkrachtige leider.

CFO bij Coface

Monique’s carrièrepad heeft haar als interimmer negen jaar lang door verschillende bedrijven gevoerd, voordat ze terugkeerde naar een vaste positie als CFO. Ze heeft de kritische, extern-georiënteerde blik en de hoge adrenaline-aanpak van een interimmer bij zich gehouden, ook in haar permanente rol bij Coface. “Werken in loondienst of als interimmer maakt voor mij geen verschil. Zolang ik de vrijheid voel om te doen wat ik wil, zit het wat mij betreft goed.”

Vrouwen in finance

Vrouwen in C-level finance functies zijn nog steeds schaars. Terwijl Coface in vergelijking met andere organisaties een hoger percentage vrouwen in leiderschapsrollen heeft, blijft de rekrutering van vrouwelijk talent een uitdaging, zelfs met gerichte inspanningen. Monique is van mening dat diversiteit meer dan een cijfer is. “Echte verandering vereist een substantiële verschuiving - één vrouw in een directieteam is een start, maar om daadwerkelijk verschuiving in de bedrijfscultuur te verankeren, moet je toch minimaal twee of drie bij elkaar zetten.”

Tegelijkertijd is Monique van mening dat vrouwen zich niet de kaas van het brood moeten laten pikken en lef moeten tonen. “We zoeken iemand voor een risk-positie. We willen graag een vrouw en werven hier ook op, maar we zien alleen maar mannelijke kandidaten verschijnen. Nu zou het zo kunnen zijn dat de advertentietekst niet de juiste doelgroep aanspreekt of dat de recruiter andere kaders toepast, maar waar zijn die vrouwen? Als mannen aan de helft van de vereisten in de vacature voldoen, dan zijn ze ervan overtuigd dat ze de functie hebben. Als vrouwen aan 90% van de eisen voldoen, dan denken ze dat ze niet goed genoeg zijn. Het systeem moet veranderen, maar vrouwen moeten ze ook zeker niet laten intimideren door mannen op de werkvloer.”